Rocznica konsekracji kościoła w Barcicach

13 października 2021 roku przypadało 120-lecie konsekracji kościoła parafialnego w Barcicach.

W roku 1882 w uroczystość Bożego Ciała wybuchł w Barcicach pożar, w efekcie którego spłonęła praktycznie cała wieś (ponad 200 budynków mieszkalnych i gospodarczych) ocalały zaledwie 3 domy. Spłonął także drewniany kościół pw. Wszystkich Świętych, ufundowany jeszcze w 1440 r. przez króla Władysława Warneńczyka. Kościół ten był budowlą z drewna modrzewiowego, jednonawową, z bogatym wyposażeniem.

Po pożarze Barcice musiały czekać prawie 20 lat na wybudowanie nowej świątyni. Przez ten okres nie było głównego miejsca sprawowania mszy świętych, liturgię odprawiano w prywatnych domach, a później w baraku wybudowanym obok kościoła.

Proboszcz ks. Józef Wirmański spośród rożnych koncepcji budowy kościoła, w tym odtworzenia drewnianego na wzór tego, który się spalił podczas pożaru 1882 r. zdecydował się na nową, murowaną świątynię. Plany architektoniczne wykonał inż. arch. J. Miszke, pracami budowlanymi kierował Wiktor Sikorski z Krosna.

13 maja 1899 roku doszło do poświęcenia kamienia węgielnego.

13 października 1901 roku licznie zgromadzeni mieszkańcy uczestniczyli w ceremonii konsekracji nowego kościoła parafialnego pw. Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej, której dokonał biskup Tarnowski Leon Wałęga.

W tamtym czasie parafia Barcice obejmowała następujące miejscowości: Barcice, Barcice Dolne, Wola Krogulecka, Sucha Struga, Obłazy, Rytro, Roztoka i Przysietnica.

Z okazji 120 rocznicy konsekracji kościoła w Barcicach została przygotowana plenerowa wystawa fotograficzna prezentująca nieznane dotąd zdjęcia pokazujące czasy budowy świątyni. Organizatorzy wystawy wydali także pamiątkową widokówkę z reprodukcją zdjęcia kościoła z 1901 roku, którą można było zabrać z kościoła. W całą akcję włączyło się Sołectwo Barcice, Parafia Barcice oraz Towarzystwo Historyczne Miłośników Barcic „Barcice Wczoraj i Dziś”.

Kolejnym wydarzeniem związanym z rocznica konsekracji kościoła w Barcicach był wykład Księdza Prałata Stanisława Dziekana na temat historii świątyni parafialnej, który miał miejsce w dniu 21 października 2021r.

Ksiądz Prałat podzielił się z licznie zgromadzonymi słuchaczami swoją wiedzą i spostrzeżeniami na temat dzieł sztuki i wyposażenia znajdujących się w kościele. Zgromadzeni dowiedzieli się m.in. iż dzięki „przytomności” proboszcza oraz zaangażowaniu mieszkańców udało uratować się przed spaleniem cenne obiekty, m.in. trzy zabytkowe ołtarze. Późnorenesansowy ołtarz główny, mający charakter tryptyku w ramie architektonicznej. W polu środkowym umieszczony jest renesansowy obraz „Wniebowzięcie NMP”, malowany na desce. Na skrzydłach znajdują się obrazy dwustronne – na awersach Matka Boska z Dzieciątkiem wśród chóru świętych dziewic, Chrystus wśród apostołów, Ojcowie Kościoła oraz święci biskupi, a na rewersach scena zwiastowania (gotyckie, z ok. 1470-1480). Należące do ołtarza zabytkowe tabernakulum ozdobione jest wizerunkami: Chrystusa Eucharystycznego na drzwiczkach oraz świętych Piotra i Pawła po bokach.

Dwa barokowe ołtarze boczne, z obrazami: św. Marii Magdaleny, św. Sebastiana, św. Mikołaja, św. Klary i św. Mikołaja obdarowującego. Kolejne dwa ołtarze boczne powstały w 1906 i 1924 r. Cenny krzyż z Panem Jezusem, tzw. Pasyjka, pochodzi z 1603 r. We wnętrzu kościoła znajdują się też neobarokowe organy wykonane pierwotnie dla kościoła w Grybowie oraz kute drzwi do zakrystii pochodzą prawdopodobnie z zamku ryterskiego.